week 1 fietsreis zuidoost azie
Door: Wouter
Blijf op de hoogte en volg Wouter
01 December 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hoi iedereen!
Inmiddels ben ik al 2 weekjes op pad en heb ik iets meer dan een week gefietst. Het avontuur begon natuurlijk al op schiphol, want ik bleek een bewijs van verlaten van Vietnam te moeten hebben (Mijn fiets was helaas niet genoeg). En ik had wel heel veel overgewicht, dus toch mijn kampeerspullen thuis gelaten. Het afscheid was dus een beetje gehaast, maar wel fijn!
De vliegreis verliep goed! Ik had leuke mensen om mee te kletsen, alleen een beetje een krappe plek. Eenmaal in Ho chi minh city aangekomen, moest ik mijn fiets in elkaar zetten. Dat ging prima en zelfs mijn karton en plastic werd voor me opgeruimd terwijl ik nog met de montage bezig was.
Fietsen door die grote stad was fantastisch! Zoveel verkeer, je moet gewoon langzaam instromen en vooral niet achteruit kijken want ze toeteren wel om te waarschuwen! Ik heb met een giga grote lach daar rond gefietst, hilarisch! De goede straat vinden bleek iets lastiger, maar het is me gelukt!
Ik besloot 3 dagen in HCM te blijven. Dan kon ik even rustig alles ordenen, de stad verkennen, een toertje doen naar de tunnels en het belangrijkste: een bestemming om heen te fietsen zoeken. Doordat ik niet zeker wist welke weg ik wilde volgen, werd ik wel een beetje zenuwachtig en mijn motivatie nam af. Een van mijn doelen voor deze reis was echter zelf knopen doorhakken (zonder goedkeuring van een ander). Dus ik werd gelijk goed op de proef gesteld! Na veel facetimen met het thuisfront en vrienden, besloot ik eerst een rondje door Vietnam te maken. Van HCM naar Nha trang door de bergen en dan weer terug via de zeekant. Inmiddels ben ik bezig met de terugweg en heb ik zeker geen spijt van dit besluit.
De eerste dag was ik zo gedreven om te fietsen, dat ik niet wilde stoppen! Het fietsen ging lekker, dronk veel en voelde me goed. Waar ik echter geen rekening mee had gehouden, was de zon die maar bleef branden! Naïef als ik was, bedekte ik mijn armen niet en bleef ik lekker doorgaan. Het resultaat was een knalrode huid en draaierig en uitgeput op de laatste klim. Gelijk een goede les voor fietsen buiten Europa! Blijf niet te lang in de zon! Een man riep vanuit een café, kom wat drinken en ga uit de zon! Dat was best een goed idee op het heetste moment van de dag!
De rest van de week met lange mouwen gefietst. Toen kon het genieten pas echt beginnen! Want wat zijn de hooglanden van het zuiden van Vietnam prachtig! Langzaam klim je omhoog. De temperatuur daalt, de bossen nemen toe en op sommige punten heb je prachtige vergezichten! Vanaf 1000m hoogte, groeien er zelfs naaldbomen. Dat had ik niet verwacht in zuidoost Azië!
Het fietsen was goed te doen! Meestal een goed wegdek en het verkeer houdt rekening, door (als het kan) links te gaan rijden. Die toeters zijn alleen wel verschrikkelijk hard en gebeurd om de have klap! Moet ook vaak aan mijn Neefjes en nichtjes denken die Minions na doen (bidu, bidu, bidu!) Soms roep ik dat dan ook maar terug als er weer een mij doof heeft gemaakt.
Het eten is hier ook heerlijk! Meestal eet ik in lokale eetschuurtjes. Als er veel mensen zitten, dan is het vast lekker! Er staat dan een kar met verschillende soorten vlees. Geen idee wat het is, dus ik draai maar een rondje met mijn vinger en zeg: Just make a mix :D Ook de noedel-soep is goed om de zouten aan te vullen en de belegde broodjes met vlees top als ontbijt!
In het eerste weekje heb ik dus al een hoop dingen gezien en gebruiken opgebouwd! Het fietsen is heerlijk ontspannend (ook al is klimmen soms wel zwaar), maar alles eromheen maakt dat het giga veel energie kost. Nu ik wat meer gewend ben, zal ik dus ook minder uitgeput zijn aan het eind van de dag. Maar vervelen doe ik niet! (behalve als ik een rustdag houd in een saaie stad). Ik geniet dus enorm als ik op de fiets zit, maar soms is het wel een beetje alleen aan het einde van de dag. Gelukkig krijg ik een hoop steun van mijn familie en Marjon! En zij zorgen ervoor dat ik intens kan blijven genieten!
Een aantal hoogtepunten van de afgelopen week:
- In een arbeidersdorp kon ik geen eettent vinden, alleen cafeetjes. Ik besloot dan maar wat te drinken en te vragen of ze wisten waar ik wat te eten kon krijgen. De jongentjes die er zaten wezen weer terug het dorp in. Ik bleef lekker kletsen (ook al was de woordenschat een beetje gebrekkig) tot mijn drankje op was. De Jongens werden naar huis geroepen, want ze moesten naar school. Een minuut later kwamen ze terug en vroegen ze of ik bij hun wilde eten. De hele familie schaterde van het lachen, toen ik ook echt kwam! Ze vonden het fantastisch, maar ik ook! Een nichtje kon beter Engels, dus daar heb ik gezellig mee gekletst, terwijl alle tantes mij aan het uithuwelijken waren (dat gebeurt minstens 3x per dag trouwens!) Het was heel gezellig en de familie was zo gastvrij! Ze hadden allemaal vragen voor mij en ik voor hun, mijn eten was inmiddels dus al koud! Dit zijn de ontmoetingen waarvoor je het doet!
- Onderweg wordt je zo vaak begroet! Mensen kijken eerst verbaasd naar mijn fiets, maar daarna volgt altijd een lach! De kinderen bij scholen roepen vaak: Hello, what’s youre name! (maar als ik vraag wat hun naam is, weten ze dat niet :D) Dat houd je echt vrolijk en gemotiveerd!
- Tijdens een enorme regenbui geschuild met 3 jongens in een schuurtje bij een eenden-boerderij. Ze spraken geen woord Engels, maar toch speelde we spelletjes, lachten we en hebben ze me tot 6 leren tellen in het Vietnamees!
- De monster afdaling vanaf Dalat naar Nha trang. In 40 km 1600 meter afgedaald. Motoren hielden mij niet bij, maar misschien had dit te maken dat het regende en de regendruppels als hagel voelden!
- En de nieuwste: vandaag door een vrouw naar een hotel gebracht waarvan ik vrijwel zeker was dat het een prostituee was, maar niet zeker of het een vrouw was.. Toen ze de kamer liet zien, ging ze lekker zitten en wilde niet meer weg. Ze gaf me complimenten, vroeg of ik een massage wilde omdat ik er zo moe uit zag en lachte wel heel raar naar me. Toen ik uiteindelijk vroeg of ze weg wilde gaan, want ik wilde douchen; vroeg ze of ze toch niet mocht blijven. Ik zei nee, want ik heb een vriendin. Ze ging teleurgesteld weg, maar zei wel dat ik een Good boy was!
Morgen vervolg ik mijn weg weer. Misschien blijf ik hangen in Mui ne (wat een kitesurf walhalla schijnt te zijn) en als het niets is ga ik lekker door! Via Ho Chi Minh wil ik naar Cambodja fietsen, wat me nog iets van een weekje kost. Hoe lang ik het leuk blijf vinden in mijn eentje, ga ik nog zien. Ik heb gemerkt dat alles wat ik doe fantastisch is (en ik er ook echt volle bak van geniet!), maar het blijft het leukste om samen met iemand te doen! Zo’n lange periode hoeft dus van mij ook niet echt. Thuis beleef ik al zoveel avonturen met mijn maatjes, die ga je op dit soort momenten des te meer waarderen! Ik ben echter nog heel erg benieuwd naar Cambodja, Thailand en Myanmar en voorlopig ben ik nog niet verzadigd, dus blijf lekker doortrappen en genieten! Tot de volgende!
Foto’s zet ik trouwens op facebook, dus als we nog geen vriendjes zijn: stuur maar een verzoekje!
Inmiddels ben ik al 2 weekjes op pad en heb ik iets meer dan een week gefietst. Het avontuur begon natuurlijk al op schiphol, want ik bleek een bewijs van verlaten van Vietnam te moeten hebben (Mijn fiets was helaas niet genoeg). En ik had wel heel veel overgewicht, dus toch mijn kampeerspullen thuis gelaten. Het afscheid was dus een beetje gehaast, maar wel fijn!
De vliegreis verliep goed! Ik had leuke mensen om mee te kletsen, alleen een beetje een krappe plek. Eenmaal in Ho chi minh city aangekomen, moest ik mijn fiets in elkaar zetten. Dat ging prima en zelfs mijn karton en plastic werd voor me opgeruimd terwijl ik nog met de montage bezig was.
Fietsen door die grote stad was fantastisch! Zoveel verkeer, je moet gewoon langzaam instromen en vooral niet achteruit kijken want ze toeteren wel om te waarschuwen! Ik heb met een giga grote lach daar rond gefietst, hilarisch! De goede straat vinden bleek iets lastiger, maar het is me gelukt!
Ik besloot 3 dagen in HCM te blijven. Dan kon ik even rustig alles ordenen, de stad verkennen, een toertje doen naar de tunnels en het belangrijkste: een bestemming om heen te fietsen zoeken. Doordat ik niet zeker wist welke weg ik wilde volgen, werd ik wel een beetje zenuwachtig en mijn motivatie nam af. Een van mijn doelen voor deze reis was echter zelf knopen doorhakken (zonder goedkeuring van een ander). Dus ik werd gelijk goed op de proef gesteld! Na veel facetimen met het thuisfront en vrienden, besloot ik eerst een rondje door Vietnam te maken. Van HCM naar Nha trang door de bergen en dan weer terug via de zeekant. Inmiddels ben ik bezig met de terugweg en heb ik zeker geen spijt van dit besluit.
De eerste dag was ik zo gedreven om te fietsen, dat ik niet wilde stoppen! Het fietsen ging lekker, dronk veel en voelde me goed. Waar ik echter geen rekening mee had gehouden, was de zon die maar bleef branden! Naïef als ik was, bedekte ik mijn armen niet en bleef ik lekker doorgaan. Het resultaat was een knalrode huid en draaierig en uitgeput op de laatste klim. Gelijk een goede les voor fietsen buiten Europa! Blijf niet te lang in de zon! Een man riep vanuit een café, kom wat drinken en ga uit de zon! Dat was best een goed idee op het heetste moment van de dag!
De rest van de week met lange mouwen gefietst. Toen kon het genieten pas echt beginnen! Want wat zijn de hooglanden van het zuiden van Vietnam prachtig! Langzaam klim je omhoog. De temperatuur daalt, de bossen nemen toe en op sommige punten heb je prachtige vergezichten! Vanaf 1000m hoogte, groeien er zelfs naaldbomen. Dat had ik niet verwacht in zuidoost Azië!
Het fietsen was goed te doen! Meestal een goed wegdek en het verkeer houdt rekening, door (als het kan) links te gaan rijden. Die toeters zijn alleen wel verschrikkelijk hard en gebeurd om de have klap! Moet ook vaak aan mijn Neefjes en nichtjes denken die Minions na doen (bidu, bidu, bidu!) Soms roep ik dat dan ook maar terug als er weer een mij doof heeft gemaakt.
Het eten is hier ook heerlijk! Meestal eet ik in lokale eetschuurtjes. Als er veel mensen zitten, dan is het vast lekker! Er staat dan een kar met verschillende soorten vlees. Geen idee wat het is, dus ik draai maar een rondje met mijn vinger en zeg: Just make a mix :D Ook de noedel-soep is goed om de zouten aan te vullen en de belegde broodjes met vlees top als ontbijt!
In het eerste weekje heb ik dus al een hoop dingen gezien en gebruiken opgebouwd! Het fietsen is heerlijk ontspannend (ook al is klimmen soms wel zwaar), maar alles eromheen maakt dat het giga veel energie kost. Nu ik wat meer gewend ben, zal ik dus ook minder uitgeput zijn aan het eind van de dag. Maar vervelen doe ik niet! (behalve als ik een rustdag houd in een saaie stad). Ik geniet dus enorm als ik op de fiets zit, maar soms is het wel een beetje alleen aan het einde van de dag. Gelukkig krijg ik een hoop steun van mijn familie en Marjon! En zij zorgen ervoor dat ik intens kan blijven genieten!
Een aantal hoogtepunten van de afgelopen week:
- In een arbeidersdorp kon ik geen eettent vinden, alleen cafeetjes. Ik besloot dan maar wat te drinken en te vragen of ze wisten waar ik wat te eten kon krijgen. De jongentjes die er zaten wezen weer terug het dorp in. Ik bleef lekker kletsen (ook al was de woordenschat een beetje gebrekkig) tot mijn drankje op was. De Jongens werden naar huis geroepen, want ze moesten naar school. Een minuut later kwamen ze terug en vroegen ze of ik bij hun wilde eten. De hele familie schaterde van het lachen, toen ik ook echt kwam! Ze vonden het fantastisch, maar ik ook! Een nichtje kon beter Engels, dus daar heb ik gezellig mee gekletst, terwijl alle tantes mij aan het uithuwelijken waren (dat gebeurt minstens 3x per dag trouwens!) Het was heel gezellig en de familie was zo gastvrij! Ze hadden allemaal vragen voor mij en ik voor hun, mijn eten was inmiddels dus al koud! Dit zijn de ontmoetingen waarvoor je het doet!
- Onderweg wordt je zo vaak begroet! Mensen kijken eerst verbaasd naar mijn fiets, maar daarna volgt altijd een lach! De kinderen bij scholen roepen vaak: Hello, what’s youre name! (maar als ik vraag wat hun naam is, weten ze dat niet :D) Dat houd je echt vrolijk en gemotiveerd!
- Tijdens een enorme regenbui geschuild met 3 jongens in een schuurtje bij een eenden-boerderij. Ze spraken geen woord Engels, maar toch speelde we spelletjes, lachten we en hebben ze me tot 6 leren tellen in het Vietnamees!
- De monster afdaling vanaf Dalat naar Nha trang. In 40 km 1600 meter afgedaald. Motoren hielden mij niet bij, maar misschien had dit te maken dat het regende en de regendruppels als hagel voelden!
- En de nieuwste: vandaag door een vrouw naar een hotel gebracht waarvan ik vrijwel zeker was dat het een prostituee was, maar niet zeker of het een vrouw was.. Toen ze de kamer liet zien, ging ze lekker zitten en wilde niet meer weg. Ze gaf me complimenten, vroeg of ik een massage wilde omdat ik er zo moe uit zag en lachte wel heel raar naar me. Toen ik uiteindelijk vroeg of ze weg wilde gaan, want ik wilde douchen; vroeg ze of ze toch niet mocht blijven. Ik zei nee, want ik heb een vriendin. Ze ging teleurgesteld weg, maar zei wel dat ik een Good boy was!
Morgen vervolg ik mijn weg weer. Misschien blijf ik hangen in Mui ne (wat een kitesurf walhalla schijnt te zijn) en als het niets is ga ik lekker door! Via Ho Chi Minh wil ik naar Cambodja fietsen, wat me nog iets van een weekje kost. Hoe lang ik het leuk blijf vinden in mijn eentje, ga ik nog zien. Ik heb gemerkt dat alles wat ik doe fantastisch is (en ik er ook echt volle bak van geniet!), maar het blijft het leukste om samen met iemand te doen! Zo’n lange periode hoeft dus van mij ook niet echt. Thuis beleef ik al zoveel avonturen met mijn maatjes, die ga je op dit soort momenten des te meer waarderen! Ik ben echter nog heel erg benieuwd naar Cambodja, Thailand en Myanmar en voorlopig ben ik nog niet verzadigd, dus blijf lekker doortrappen en genieten! Tot de volgende!
Foto’s zet ik trouwens op facebook, dus als we nog geen vriendjes zijn: stuur maar een verzoekje!
-
01 December 2015 - 19:12
Joost:
Ha die Wouter,
Leuk om te lezen en te zien dat er goede en minder goede ervaringen zijn net het echte leven. Blijf je verwonderen over alle sontane ontmoetingen. Geluk is pas echt als het gedeeld is, schreef Chris Into the wild en ervaar je al na 1,5 week. Misschien ook nog even wennen want je zit in een andere wereld en vooral cultuur. Via de sociale media blijf je in contact. En als jij al niet meer weet of het een man of een vrouw is dan wordt het echt spannend. Ik vind het leuk om te lezen. je mag altijd terugkomen in de burgermaatschappij maar weet dat dit waarschijnlijk wel een one time ervaring is. Straks huisje boomje beestje ga je niet meer zo lang weg. Keep up the good spirit en let vooral op jezelf. Dat kunnen wij vanuit nederlandmaar beperkt doen. Keep on biking!
Lieve groet,
Joost -
02 December 2015 - 02:23
Zeb:
Good boy!
Fijn om te lezen en te herkennen hoeveel interactie je hebt met de mensen als je een rariteit op een fiets bent.
-
02 December 2015 - 10:10
Daan:
Leuk verhaal Wouter.
Als ik je verhaal lees dwaal ik ook weer even af naar Vietnam. Die toeters.. "Ik toeter dus ik ben". Ik mis dat soms wel in Nederland, lekker mogen toeteren. Jij moet vooral ook veel bellen :D
x
-
02 December 2015 - 17:18
Ales:
Hoi!
Ik heb je een tijd niet gesproken en heb je verhaal met een hele grote glimlach op mijn gezicht gelezen!
Geniet van alle ervaringen, ontmoetingen en het avontuur.
Ik kijk nu al uit naar een volgend verhaal :).
Een knuffel, Ales -
02 December 2015 - 22:02
John:
Wat een gaaf avontuur Wouter. Prachtig die verhalen. Geniet maar fijn van alle momenten en ervaringen. Have fun -
02 December 2015 - 22:10
Elma:
Hoi wout. Wat ' n avontuur en wat een leuk verhaal en foto's. Geniet nog maar lekker en hoop dat je nog heel veel leuks en mooi's beleefd. Liefs Elma -
03 December 2015 - 00:28
Lotje:
ha wouter!
Wat gaaf om te lezen dat t Zuid Oost Azië is geworden!
als je nog tips en tricks wilt kan je me bereiken via fb (ik ben vanaf de andere kant gekomen, bangkok-battambang-Siem reap-pnom penh en dan via kust sihanoukville, -kampot en kep, écht aanrader!- via mekong delta naar HCMC)
maar ik lees dat je je ook zonder houvast prima redt! Heel veel plezier en succes!blijf dr van genieten
groetjes van n heel jaloers meisje dat je ontmoet hebt op een fiets beurs- Lotje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
